Application Performance Testing.com

Cykl życia agencji rekrutacyjnej zilustruję historią: Przypowieść o gówniarze.

Wyobraź sobie szeryfa z jakiejś posiadłości zlewowej Essex – wszystko dumne i żelu do włosów. Gad, pozbawiony wszelkich talentów, socjopatyczne lekceważenie innych. Głód sukcesu, dla szybkich samochodów i sprawnych ptaków i gazowego lagera i okropnych klubów nocnych. Obejrzał The Apprentice i stwierdził, że wie, że biznes się kończy. Ma lśniący garnitur i każdego dnia ćwiczy w lustrze swoją twarz „traktuj mnie poważnie”. Może nazywać się Spencer lub Kai, Nathan lub Chardonnay, ale będę nazywać go Gównianym.

Kolega gówniarza opowiada mu o pracy w jego biurze. „To tak, jak z telesprzedażą, którą robisz od szkoły. Po prostu sprawiasz, że ci rzucający komputerami biorą prace, których nie chcą. Płace są gówniane, a szef to drań, a jeśli nie trafisz do celu, zostaniesz wyrzucony z pracy, ale robisz paczkę na zamówienie”. Gówniarz jest znudzony dzwonieniem do ludzi na zimno w sprawie rekompensaty, a ten żart rekrutacyjny oznacza, że ​​może wstać później, więc bierze pracę.

Nasz protagonista buja się na swój pierwszy dzień w 24-7-Synergistic-Cyber-Resourcing-International Ltd. To biuro serwisowane w Readingstoke, wszystko plastyczne i naff, pełen berks jak on, którzy nic o IT nie wiedzą. Na czele tego ula nikczemności stoi właściciel firmy, Pan bękart. „Old Bastard zna wszystkie sztuczki” szepcze facet przy sąsiednim biurku, „ucz się od niego, a zrobisz paczkę”. Dają gówniarzowi gówniany komputer, telefon, konto na LinkedIn i baza danych informatyków, których zeskrobali w zeszłym tygodniu z miejsca pracy. Po kilkugodzinnym szkoleniu przekazał specyfikację na okropną pracę, którą próbowali wypełnić od tygodni i kazał zrekrutować swoje małe serce. „Bez presji” mówią mu, „ale jesteś zwolniony, jeśli nie możesz kogoś znaleźć”.

Wszystkie te śmieszne słowa IT nic nie znaczą Gówniarzowi, ale wpisuje kilka do swojej bazy danych. Stwierdzi, że jest o wiele więcej dopasowań, jeśli pozostawi puste pole „lokalizacja”. Wyrzuca listę wszystkich ekspertów w technologiach, takich jak „L-U-N-I-X”, „Dogger” i „Curriculum Vitae”. Używając fajnych słów rekrutera, których nauczyli go inni, on pisze e-mail. „L@@K! L.U.N.I.X ninja Dogger rockstar wymagany do projektu migracji od podstaw w Londynie. Zadzwoń po szczegóły!!!”.

Pomija wspomnieć, że rola jest sto mil poza Londynem. Na dnie morskim. W płonącej łodzi podwodnej pełnej eboli i wygłodniałych tygrysów. „Nie chcę nikogo zniechęcać” myśli Gówniarz.

Po kliknięciu przycisku wysyła go do tysiąca meczów.

Po pół godzinie nikt nie odpowiedział. Gorzej, jest wiadomość o odrzuceniu od jakiegoś nadętego dupka, który mówi, że został zablokowany. Próbuje kłócić się z wiadomością o odrzuceniu, grożąc, że zgłosi to policji internetowej za ograniczenie jego wolności słowa. „Nie robimy nic złego” mruczy Gówniany.

Zawiedziony, że nikt nie docenił jego pięknego e-maila, czyści każde pole wyszukiwania, zaznacza wszystko 50,000 specjalistów IT w bazie danych i ponownie klika „wyślij”.

Odpowiedzi zaczynają napływać w. „Zgub się, berk” skarcił informatyków, „przestań marnować mój czas”. Ale Gówniany został do tego przeszkolony i wkleja kilka odpowiedzi w puszkach. „Czy nie dojeżdżałbyś do tak wspaniałej okazji??„on przymila się. „Nie wykonałbym swojej pracy właściwie, gdybym nie powiedział ci o tych wszystkich wspaniałych możliwościach”. „Tak, wiem, że powiedziałeś, że nie jesteś zainteresowany, ale nie chcę wiedzieć o naszej opłacie za 50 funtów?”

Kilka osób wysyła CV, ale ich akronimy nie pasują do listy w specyfikacji, więc je wyrzuca. „Pieprzone pożeracze czasu” mruczy, „szukamy eksperta domeny ninja rockstar w L.U.N.I.X, nie to gówno Ubuntu”. Kiedy aplikacje wysychają, zaczyna dzwonić do ludzi z bazy danych. „To nie ma nic wspólnego z moim zestawem umiejętności” ludzie powtarzają. „Pięć razy mówiłem wam, że nie szukam kontraktu”. I tak do nich przemawia, dopóki nie odłożą telefonu lub nie ustąpią i nie wyślą mu CV.

W końcu jakaś biedna dusza wygrywa grę w akronim bingo. Wkleja ich CV do szablonu firmy, rujnując formatowanie i ukrywając ich tożsamość, tak jak nauczył go pan Bastard. „Nie chcę, żeby te dupki chodziły za naszymi plecami” – przypomina mu Bastard.

Po dziesięciu dniach ditheringu klient prosi o rozmowę kwalifikacyjną. Niestety kandydat znalazł pracę gdzie indziej. „Nie martw się” mówi mu pan Bastard, „po prostu wybierz losowo inny i wyślij”. Facet zostaje zatrudniony, a Gówniarz dostaje niewielką prowizję. Trafił w swój cel i nie zostanie zwolniony w tym miesiącu. „Jestem pewien, że ci się tam spodoba”, chichocze przez telefon, dumny z tego, jaki jest mądry.

Pan Bastard wzywa Gównianego do swojego biura. “Dobra robota młody gnojku, od tygodni staramy się obsadzić tę pracę. Jak to zrobiłeś?”. Gówniany myśli o tysiącach osób, które spamował. "Tak, dobrze, Jestem po prostu dobra w oczarowaniu talentów”. Pan Bastard awansuje go do zespołu kontraktowego. „Tam są prawdziwe pieniądze” – wyjaśnia Old Bastard, „ich kontrahenci robią paczkę. Najlepsze jest to, że po znalezieniu ich nie wykonujemy już żadnej pracy, ale ci głupi klienci muszą nam płacić 15% stawki dziennej na zawsze!”

Sześć miesięcy później Shithead dowiedział się wszystkiego o rekrutacji IT. „Umieścił” dziesiątki wykonawców i 247SCRI Ltd (zmienili nazwę po tym biznesie z martwym facetem i tygrysami) Grabie dwa tysiące dziennie z owoców swojej pracy. Wynajął BMW i rzuca pieniądze w gównianych barach. Nauczył się oszukiwać klientów, zbierać CV, reklamując fałszywe oferty pracy, manipulować wnioskodawcami, udawać, że „reprezentuje” kogoś, kto nigdy o nim nie słyszał i jak uciszyć krytykę jego wątpliwych praktyk, zapewniając, nieprawdopodobnie, „nikt inny nie ma z tym problemu”.

Nauczył się też, jak skręcić część swojej prowizji w tubę, a wraz z nią, odkurzyć resztę w jego nosie. W ten sposób ufortyfikowany Shithead żyje z całkowitą pewnością, że jest Bożym darem dla branży IT. „Wyświadczę ci przysługę” – mówi ludziom, którzy przyłapali go na oszustwie na swoim CV, „i pocałuj mnie w dupę, bo nigdy nie dostaniesz pracy w tym mieście bez mojej pomocy”.

Ale Gówniany nie jest kompletnym kretynem. Zarobił fortunę na 247SCRI, a Old Bastard zatrzymuje większość dla siebie. Oblicza, co facet musi robić. „Cor!” Gówno myśli, "Mógłbym to zrobić. Rozpoczęcie będzie kosztowało nufinka, a jeśli zbankrutuję, to oni stracą IT dupki”.

Kilka godzin później Shithead znikł do bazy danych, zarejestrował nową własną firmę („Shithead-E-Web-Interglobal-Talent-Solutions”) i poprosiłem kilku zagranicznych projektantów stron internetowych, aby zbudowali mu stronę internetową. „Spraw, by wyglądało naprawdę oficjalnie” – mówi im, więc wypełniają go zdjęciami stockowymi panoram miasta i ludzi, którzy wyglądają poważnie w miejscu pracy.

Do poniedziałku rano Shithead przedziera się przez skradzioną listę klientów. Wie, jakie opłaty pobierała jego stara agencja, więc ich podcięcie jest łatwe. Apeluje też do pracodawców byłych kandydatów, by sprawdzić oferty pracy, które może ogłosić, rujnując kilka karier. „Ha” myśli, „więcej miejsc pracy do wypełnienia”.

Sześć miesięcy później biznes kwitnie i Gówniany czuje się bardzo dumny z siebie. Zamienia BMW na Aston Martin, płaci podejrzanemu księgowemu za ugotowanie ksiąg i zapełnia serwisowane biuro własnymi małymi gówniarzami. Uczą się od zawodowca, a najbardziej chciwi szybko latają z gniazda do własnych startagencji. Rozkwita milion nowych agencji.

Na miłość boską zakończ tę plagę

Przemysł technologiczny w Wielkiej Brytanii roi się od pasożytów takich jak Shithead. Usprawiedliwiamy ich okropne zachowanie, wyobrażając sobie, że to tylko odosobnieni złoczyńcy; że te, których nie złapaliśmy na gorącym uczynku, muszą być piskliwie czyste. Kiedy moja shitlista znalazła się na szczycie setki domen, zdałem sobie sprawę Rekrutacja technologiczna to całkowicie zgniły przemysł. To idealna burza przewrotnych zachęt, niskie bariery wejścia i minimalne regulacje z wystarczającą ilością pieniędzy, by przyciągnąć plagę pozbawionych skrupułów pośredników.

Skończyłem z agencjami rekrutacyjnymi. 90% mojej pracy (i 100% prac, które mi się podobały) przychodzi z ust do ust, ale prawie cała moja energia poszukiwania pracy została zmarnowana na te berks. Chyba że głodujesz (lub ciesz się okłamywaniem i oszustwami) nie są warte niekończącej się agresji na poziomie broni.

Ich pełne bzdur e-maile trafiają prosto do kosza. Reszta to pro-gruby, tak pewni własnego blasku, że instrukcje nie mają zastosowania.

Do pracodawców – poproś pracowników o pomoc w znalezieniu nowych pracowników. Zaproponuj nagrodę – wystarczającą, aby przyciągnąć ich uwagę, powiedz dwutygodniową pensję. To dużo mniej, niż by kosztował Gówniany. A ich zachęty są pozytywne: nikt nie zatrudni idioty, jeśli będzie musiał z nim pracować, a nowi pracownicy związani społecznie z twoim zespołem są znacznie bardziej skłonni zostać. Zdziwisz się, jak skuteczne może to być.

Do moich kolegów informatyków – nie daj się nabrać na pomysł, że rekruterzy to zło konieczne. Blokuj ich e-maile. Blok ich dzwoni. Pozostań w kontakcie ze starymi kolegami. Naucz się sieci. Dołącz do grup, tablice i listy mailingowe dla swojej dziedziny i pamiętaj, aby publikować na nich, gdy próbujesz zatrudnić. Za każdym razem, gdy wypełniasz pracę przez swoją sieć społecznościową, rekruter jest głodny. Pamiętać, im więcej pieniędzy wysysasz z ekosystemu rekrutacyjnego, tym mniej gówna może obsłużyć.

Jeśli musisz poradzić sobie z agentami, kwestionuj wszystko, co mówią. Bez względu na to, jak miłe mogą się wydawać, pamiętaj, że nie są zachęcani do uczciwego działania. Oni nie są twoimi przyjaciółmi. Otrzymuj obietnice (i opis stanowiska) w piśmie. Sprawdź bezpośrednio z klientami, czy agent ich reprezentuje. Zanim cokolwiek podpiszesz, porównaj notatki z klientem, aby dowiedzieć się, jaka naprawdę jest stawka agenta; często będą was okłamywać, żeby wydłubać większe cięcie. Kiedy złapiesz jednego zachowującego się podstępnie, nagłośnij to, aby inni byli ostrożni. Dotrzyj do klienta (profesjonalna wskazówka: idź prosto do HR) powiedzieć im, co się dzieje. Szanse na to, że będą zbulwersowani tym, jak zostali przedstawieni. Poproś eksperta o przeczytanie Twojej umowy (większość rekruterów nie ma pojęcia o prawie umów) i kwestionuj każdy uciążliwy termin. Odejdź, jeśli wymyślą wymówki, aby nie negocjować. Jeśli jesteś wykonawcą i w ostatniej chwili oni zażądać, aby zobaczyć swój identyfikator (paszport, prawo jazdy) odrzucać; nie mają do tego prawa.

Co najważniejsze – mieć kręgosłup. Kiedy jakiś sleazebag próbuje się z tym uporać, nie pozwól mu się poślizgnąć. Nie pozwól, aby rój drapieżnych pośredników wzbogacił się, rujnując nasz przemysł.

Nie karm bestii.

<kredyt na oryginał (Stracony) autor tego>